We walk our walk
With every minute of self-talk.
A routine circling day
Holding dreams at bay.
Living at a give-and-take
Counting hours to spend in wake.
Morning embrace with coffee cup
Then on and on in that city of a crap.
Though I may buy and point
Like my job materially annoint.
But on the days that pass
I knew a hollow space amass.
When naught a smile beats a heart
And your body, mind apart
All the place lose its color
Even scrapers flat to no more.
When your feet seems to drag
Like dogs’ tail can’t wag
My throat even can’t utter
Until I force it to mutter
Selling a cause I don’t even care
I look above in a weeping stare.
O! How far should I lie?
Is job enough to get me by?
copyright ryanrañeses Aug-27-2010
Sunday, August 29, 2010
On Thinking of Morrows and Yesterday
Time is wilting…then anew.
Another clock to waste
a second no clue.
Place where no one predicted.
Hall of scholars shed.
If naught the pictures save
My mind simply to slave
It’d be telling story ether
Again twice the troubles,
The blithe and adieu!
ryanrañeses 06/07/02
Another clock to waste
a second no clue.
Place where no one predicted.
Hall of scholars shed.
If naught the pictures save
My mind simply to slave
It’d be telling story ether
Again twice the troubles,
The blithe and adieu!
ryanrañeses 06/07/02
Sunday, March 21, 2010
Ang Simulain
Alitaptap at Alipato
Isang mailap na ningning sa puwang ng dilim,
nila'y sa gabi ay napupukaw ng abang ilaw.
Mistulang piraso ng talang magalaw
sa luntiang pansin ang paglipad sa ulap.
maski sa itim na babalot sa hapong pula
kubling romantica kinulay yaong mula.
sasamang ligaw mula sa digma o laro
ito ang alitaptap paliko o deretso gabay san man dako.
Isang nagsasayaw na ningas mula sa apoy
munti pero dula'y sadyang masilay.
Sa bugkos ng init ang kanyang mulang buhay
batid sa luntiang saglit ng malay.
Isang layon ang idadaloy sa sadyang mata
ang pagtungo sa langit at kung san isinta.
Mawawala sa ligid ngunit ang layon saliw sa tono
ito ang alipato sa sunog o sulo sasaklaw sa buong koro.
Mistulang natatangi ang dalawa,
ordinaryo ngunit pinintang hinga sa aking tanto
gunita tila andito at naglalaro.
Sa gabing yaong nilamon ng sampung-libong anino
Maging sa araw na ang liwanang ay abono.
Buhay sadya, sukat sa biglang malay
ang alitaptap ang tanglaw, buhay at akbay.
Dama sa abang yugtong maligno't santo
ang buhay kong puno ng kwento.
Pangarap at kalungkutan ang baluti ng lakbayin,
ngiti at kabiguang markang tao,
minsang galit at tibok ng pag-ibig
ang ilang kulay ng apoy sa aking himig.
Mula sa tao ang buhay ng alipato
ang mismong pluma na susulat sa ulap at bato.
Bagamat saglit ang ningas ng sipi
ang paglaho ay iba sa bula ng saing
ngunit yaong tutunaw o huhubog sa ating mithi.
Sumulong maging sa pag-abo.
Humayo maging sa pagupod ng kalyo.
Kulayan ang wari uling na pinta.
Magdiwang maging sa piling ng dusa.
Akapin ang ngayon sa tipang kita.
Ang hinga ng buhay mula sa kuna.
Hiling makita ang alitaptap at alipato
marahil sa salamin...andito at ako.
-benjamin ryan rañeses, III
Isang mailap na ningning sa puwang ng dilim,
nila'y sa gabi ay napupukaw ng abang ilaw.
Mistulang piraso ng talang magalaw
sa luntiang pansin ang paglipad sa ulap.
maski sa itim na babalot sa hapong pula
kubling romantica kinulay yaong mula.
sasamang ligaw mula sa digma o laro
ito ang alitaptap paliko o deretso gabay san man dako.
Isang nagsasayaw na ningas mula sa apoy
munti pero dula'y sadyang masilay.
Sa bugkos ng init ang kanyang mulang buhay
batid sa luntiang saglit ng malay.
Isang layon ang idadaloy sa sadyang mata
ang pagtungo sa langit at kung san isinta.
Mawawala sa ligid ngunit ang layon saliw sa tono
ito ang alipato sa sunog o sulo sasaklaw sa buong koro.
Mistulang natatangi ang dalawa,
ordinaryo ngunit pinintang hinga sa aking tanto
gunita tila andito at naglalaro.
Sa gabing yaong nilamon ng sampung-libong anino
Maging sa araw na ang liwanang ay abono.
Buhay sadya, sukat sa biglang malay
ang alitaptap ang tanglaw, buhay at akbay.
Dama sa abang yugtong maligno't santo
ang buhay kong puno ng kwento.
Pangarap at kalungkutan ang baluti ng lakbayin,
ngiti at kabiguang markang tao,
minsang galit at tibok ng pag-ibig
ang ilang kulay ng apoy sa aking himig.
Mula sa tao ang buhay ng alipato
ang mismong pluma na susulat sa ulap at bato.
Bagamat saglit ang ningas ng sipi
ang paglaho ay iba sa bula ng saing
ngunit yaong tutunaw o huhubog sa ating mithi.
Sumulong maging sa pag-abo.
Humayo maging sa pagupod ng kalyo.
Kulayan ang wari uling na pinta.
Magdiwang maging sa piling ng dusa.
Akapin ang ngayon sa tipang kita.
Ang hinga ng buhay mula sa kuna.
Hiling makita ang alitaptap at alipato
marahil sa salamin...andito at ako.
-benjamin ryan rañeses, III
Subscribe to:
Posts (Atom)